Rozdział 7.

               Parę dni później, dość późnym popołudniem Hermiona siedziała w Pokoju Wspólnym obładowana na około książkami. Czekał ją ciężki  wieczór. Na jutro musiała napisać trudne wypracowanie ze starożytnych runów, do tego jeszcze poćwiczyć zaklęcie zapomnienia do Flitwicka i zrobić mapę jednego z gwiazdozbiorów na astronomię.

                Aż takiego nawału pracy nie spodziewała się na 6 roku. Nie minął jeszcze tydzień od rozpoczęcia, a już zdążyła zapomnieć o wakacjach.  Z utęsknieniem czekała na Święta albo chociaż Noc Duchów.

                Miała napisaną prawie stopę eseju, gdy nagle koło niej zjawił się mały tłumek ludzi.

- Hermiono! Sprawa jest bardzo poważna. – poznała głos Harry’ego, ale nie podniosła głowy.
- Musisz nam pomóc. – rozpoznała Georga.

- Czy to nie może poczekać? – spytała z wyrzutem i uniosła głowę. Oprócz wcześniej wspomnianych chłopaków nad nią stał też Ron oraz Fred z uwieszoną na ramieniu Angeliną. Skrzywiła się. – Jestem zajęta. Mamy masę do zrobienia. Ale oczywiście wy zapomnieliście o tym? – spojrzała na Rona i Harry’ego.
- Są ważniejsze kwestie! – zaprotestował rudzielec.

- Oczywiście, może dla was. Idźcie sobie. Nie mam czasu. –pochyliła się nad pergaminem.

- Jaka ona jest niemiła.. – zaczął Fred, ale natychmiast Angelina zmroziła go spojrzeniem.

- Hermiono, naprawdę potrzebujemy twojej pomocy.. – błagalnie popatrzyła na nią dziewczyna.

- Dobra. Mówcie o co chodzi.. – westchnęła młodsza Gryfonka.

- Musisz iść do McGonagall.. – zaczął Ron.

- Ja nic nie muszę, jak już to mogę! – przerwała mu.
- Dobra. Prosimy Cię, byś poszła do profesorki i pogadała z nią na temat naszej drużyny.

- Dlaczego akurat ja?

- Bo ona cię uwielbia. – uśmiechnął się Potter.

- Nie pójdę.. – odpowiedziała.

- Dlaczego?! – krzyknął z pretensją Fred.

- Nie krzycz na nią.. – szturchnął go George.

- Bo nie mam nic wspólnego z Quidditchem. Zresztą to dla dobra drużyny powinniście przejść kolejne testy. Może wcale nie jesteście najlepszymi Gryfonami. Może są od was lepsi.  A ja chcę, żeby nasz Dom wygrał Puchar Quidditcha. Tutaj nie może być żadnych oszustw. – powiedziała ciągiem.

- My nie jesteśmy najlepszymi Gryfonami?! – ponownie krzyknął Fred.

- Może nie! – odpowiedziała mu też krzykiem.

- Ale Hermiono.. Ślizgoni od lat nie robią testów. Ich kapitan zawsze sam wybiera skład. – powiedziała Angelina.

- No też macie się z kim porównywać!

- I to już twoja ostateczna decyzja? – zapytał z rozżaleniem Harry.

- Tak. I skoro nie mogę się uczyć tutaj, to idę na górę. – zebrała swoje rzeczy i wyszła.

                Przyjaciele popatrzyli na siebie. Hermiona nigdy nie odmawiała im pomocy. Nawet Potter był zaskoczony jej zachowaniem.

- Nie wierzę w to, co przed chwilą usłyszałem! – zawołał George, a reszta tylko pokiwała głowami.

                Hermiona weszła do swojego dormitorium i rzuciła wszystkie rzeczy na podłogę. Usiadła na parapecie. Nie na tym miała polegać twoja zmiana Hermiono.. – mówiła do siebie w myślach. – Dlaczego w sumie to zrobiłaś? Żeby Fred w jakiś sposób zaczął cię zauważać? Przecież tylko zniechęciłaś go do siebie idiotko.. O czym ty myślisz? Że on zostawi Angelinę dla ciebie? Głupia jesteś! – cicho westchnęła.

                Jej rozmyślania przerwała mała czarna sówka, pukająca w jej okno. Dziewczyna otworzyła je i wpuściła ptaka do środka, który wyciągnął w jej kierunku nóżkę. Panna Granger odwiązała liścik i pogłaskała sówkę po łebku. Następnie rozłożyła kartkę.

Droga Hermiono,

Mam nadzieję, że jeszcze mnie pamiętasz.

Parę dni temu wpadliśmy na siebie w lochach.

Chciałbym Ci się jakoś zrewanżować za te siniaki,

których na pewno nabawiłaś się podczas upadku.

Jutro o godzinie 19 będę czekał na Ciebie w Wielkiej Sali,

by zabrać Cię na spacer.

Mam nadzieję, że przyjdziesz.

Pozdrawiam.

Peter.

               

                Dziewczyna zapamiętała tego chłopaka. Parę razy widziała go na korytarzu, jednak unikała bliższych spotkań. Myślała, że Ślizgon  dawno zapomniał o ich „wypadku”, a tu takie zaskoczenie. Spotkam się z nim – pomyślała. – oczywiście, no bo w sumie dlaczego by nie? Nie mogę przecież na okrągło się uczyć. Szybko wstała i wyciągnęła z torby kartkę.

Peterze,

Bardzo chętnie się z Tobą spotkam.

Do zobaczenia jutro.

Hermiona.

               

                Następnego dnia Panna Granger z uśmiechem udała się na śniadanie. Z ulgą przyjęła fakt, że przy stole nie zobaczyła nikogo z drużyny quidditcha. Przysiadła się do Ginny.  Była zła na siebie, że tak mało czasu spędzały ze sobą. Ale w sumie Rudą bardzo rzadko było widać bez towarzystwa Deana. Nie rozstawali się prawie na krok.

- Cześć Gin. – przywitała się.

- O Hermiona! Myślałam, że zjadłaś wcześniej z resztą. – odpowiedziała. – Ale bardzo dobrze, muszę ci podziękować.

- Podziękować? Za co? – zdziwiła się.

- Że nie poszłaś do Mcgonagall. Bo wiadomo, że zgodziłaby się na każdą twoją prośbę.

- A co Ty masz z tym wspólnego kochana? – jeszcze bardziej się zdziwiła.

- Idę dzisiaj o 16 na testy. Chcę być ścigającą. Jakiś pożytek z tylu braci. Nauczyli mnie dobrze latać. – roześmiała się.

- Naprawdę? – Hermiona szczerze ucieszyła się. – Będę trzymać za ciebie kciuki!

- A nie przyjdziesz? – zasmuciła się Ruda.

- Nie. Nie chce im się jeszcze bardziej narażać. Poza tym mam randkę..

- Randkę? Jaką randkę?! – zapytała.

- Hej Ginny! – nagle zawołał do niej z końca sali Dean. – Chodź, odprowadzę cię na zielarstwo!

- Jej, muszę lecieć. Koniecznie porozmawiamy wieczorem. Ty i randka, jej jak się cieszę! – i już jej nie było.

                Hermiona zaśmiała się. Ginny była taka zakręcona. Nigdy na nic nie miała czasu. I była zakochana. Przeszedł jej Harry i była szczęśliwa z Deanem. To bardzo dobrze. – pomyślała. – Ja dzięki komuś też w końcu zapomnę o Fredzie! – postanowiła i zadowolona z siebie dokończyła śniadanie.

                Lekcje ciągnęły jej się niemiłosiernie. Harry z Ronem nie odzywali się do niej, więc skazana była jedynie na Neville’a i na okrągło plotkujące Parvati z Lavender. Z ulgą wyszła z transmutacji, ponieważ była to jej ostatnia lekcja. Udała się z koleżankami na obiad.

- Hermiono, słyszałaś? – zapytała ją Lavender.

- O czym?

- Na dzisiejszych testach do drużyny Gryffindoru ma być obecna też Pani Hooch. I to ona pomoże wybrać Harry’emu skład.

- No i dobrze! – pokiwała głową Parvati. – Przynajmniej będzie sprawiedliwie. – na co Hermiona już nie zareagowała.

Jak Wasz sylwester kochani? Nie chciałam tego robić, jednak jestem zmuszona. Dodam kolejny rozdział, jeśli będzie co najmniej 5 komentarzy. Pozdrawiam!

Maja.